WI-FIУ гэтым годзе споўнілася б 80 гадоў цудоўнаму паэту і перакладчыку Анатолю Грачанікаву, чые вершы сёння вывучаюцца ў беларускіх школах. Яго жыццёвы шлях абарваўся 27 год таму, але творчымі пуцявінамі паэта працягваюць ісці яго нашчадкі.
Дзяржаўны музей гісторыі беларускай літаратуры вырашыў узгадаць творчасць Анатоля Сямёнавіча і арганізаваў адмысловую вечарыну, на якую запрасіў удзельнікаў «Жывога слова»
Народны літаратурны тэатр з БДПУ падрыхтаваў да вечарыны літаратурную кампазіцыю з вершаў А. Грачанікава, у якіх адлюстравана не толькі прыгажосць беларускай прыроды, але і прасочваецца кароткі, аднак яркі лёс паэта. У яго вершы, прысвечаным Максіму Багдановічу, быццам схавана крэда ўсіх літаратараў:
Калі паміраюць паэты <...>
Яны забіраюць з сабою
Талент свой адмысловы,
Кінуўшы ў мора людское
Свае несмяротныя словы.
Менавіта такія словы прагучалі ў кампазіцыі «Жывога слова», якая вырвала гледачоў з рэчаіснасці і прапанавала прагуляцца па лесе, пераплавіцца праз рэчку, паназіраць за зоркамі і світанкамі. Удзельнікі тэатра пачулі словы ўдзячнасці ад гасцей вечарыны і запрашэнні выступіць яшчэ.
